Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 33

[p. 374]

De verdwaalden,
door P. Otten.

Wat doen wij hier,
Aan deze kusten aangedreven
Van uit den breeden Oceaan?
Waar zijn wij eenmaal scheep gegaan
Naar dit verwonderlijke leven?
Wie gaf ons water mee en spijs,
En wie heeft aan het roer gestaan?
Wat doen wij hier,
Die moe zijn, droomrig van de reis
En nog niet wakker heel en al,
Of, die, ontwaakt, bevroeden dra,
Dat wij van hier niets kunnen weten,
En al het vroegre zijn vergeten,
Op één diep-heimlijk heimwee na:
Der grijze waatren verre schal....

Wat doen wij hier,
In dezen maalstroom van gerucht,
Waar elk zich pijnt en koortsig haast
Naar iets, dat immer verder vlucht;
Waar 't al beweegt en lijkt verdwaasd
In Tijds bëangstigend gewiel -
Wat doen wij hier,
Die in deez' wereld, vol gevaar
Voor 't broze lichaam en de ziel,
Geen rust, geen punt onwankelbaar,
Geen duur of vastheid vinden mogen,
Geen diepere oneindigheid,
Dan één seconde is weggeleid
In de opslag van twee minnende oogen?

[p. 375]

 

Wat doen wij hier,

 

Waar na veel zwerven, in de lente

 

Wij eindlijk onze blanke tenten

 

Opsloegen weerzijds de rivier,

 

En op de hellingen in lange voren

 

Zaaiden het zaad van 't kostlijk koren,

 

Hopend op zonneschijn en regen....

 

Wat doen wij hier

 

In dit ons immer vreemde oord,

 

Waar wij met zorg de halmen plegen

 

En koestrend toezien lange weken,

 

Hoe de aren, langzaam groeiend, rijpen

 

Van 't vruchtbelovend, gelend graan -

 

Tot ergens valt een donker woord

 

En wij, gedwee, zonder begrijpen,

 

De witte tenten stom opbreken

 

En vóór den oogsttijd verder gaan?....