Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 403]

Ploegossen,
door Martien Beversluis.

(Aan den Kunstschilder Gouwe).

Hoog was de hemel, stil en strak,

en als wijn borst uit de spon,

brak midden⁀in zijn klaargekoepeld vlak

als een ster van vuur, de zon.

Windlooze toppen, torens, stammen,
stonden op d' aarde, als rechte vlammen,
stonden in den strengen daad van 't licht
stralend, sterk en opgericht.

Doodstille korens, uitgezwikt,

zwaar van dracht en licht

lagen als slagvelden neergeknikt,

stijf en wild en dicht!

Ver aan den horizon stortte een regen
licht uit de wolken neer, koprig-gestegen,
achter hun breuken stonden als zwaarden
zonbundlen neer op de heete aarde.

Roerloos alom! maar ten heuveltop,

zwart voor een lucht van staal,

ploegden twee ossen den bunder op

trotsch, als ten zegepraal!

Achter hen rolde de volgende grond
donkergeblokt boven goud en blond
open in schaduw; voor na voor
sterk in de zon tot een reuzenspoor.

[p. 404]

 

Stapvoets, stapvoets trokken ze saâm

 

in hun geduldigen boei,

 

strak aan de zeelen en hoog van haam

 

dwars door den breeden broei.

 

Stijgend, de ruggen gestijld en zwaar,

 

stomme geweldenaars naast elkaar,

 

tot aan den kruin, waar ze stonden als twee....

 

stoere uitdagers.... het land beneê.

 

 

 

Hoornen-gekromd en de koppen ten borst,

 

saâm als één barsch verbond;

 

nekken gebrugd tot den donkeren dorst

 

van scheuren den norschen grond,

 

èven maar bleven ze voor den zwaai,

 

monumentaal in het zongelaai,

 

't dorp en de menschen beneden wel

 

leken⁀in de macht van hun hoog bevel. -

 

 

 

Trots alle tegenstand, zege-gewis!

 

voor àl wat tartend is, hoon!

 

Dit is het beeld van wat blijft en is

 

ònoverwinlijk en schoon.

 

Dìt, wat de wereld na steiler strijd,

 

opvoeren zal tot volkomenheid!

 

Dìt is die God, waar ons hart naar kreet,

 

dat is de ‘Kracht’ die lèven heet!

(Expositie. Laren, Juni 1922.)