Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 391]

Wintermiddag,
door Hélène Swarth.

Fel schrijnt de lucht; de grijze dag wil schreien,
Maar kan geen tranen voor zijn weedom vinden.
Langs grauwe huizen met gesloten blinden
Glijdt menschendrom, verplompt in donkre pijen.

Nu wil ik, hoopvol, in het spel der winden,
Doorzoesend wild de bronzen boomenrijen,
Waar mos en blad den mosgrond week plaveien,
De schimmen zoeken van wie eens mij minden.

In bleeken schemer blijf ik eenzaam dolen -
Daar zie van verre ik blanke geesten wenken.
Neen, berken zijn het bij den watermolen.

Moe keer ik weer en sluit de windvlaag buiten
En 't avondgrijs, dat aansluipt door de ruiten.
'k Wil stil, bij 't vuur, mijn lieven droef herdenken.