Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 418]

Sonnet,
door Jo Landheer.

Het hérbegint - nog dekt een onbewogen
Nevelen lucht de zee en 't melken strand,
Uit windslen teer komt de ijle dag getogen,
Door vooglenroep geseind van de 'overkant.

Houdt even in - dan is 't weer al vervlogen,
En de einder vreemd van rossen avondbrand,
En nog een wijl - de witte sterrenoogen
Gaan open, koud, aan diepblauw hemelland.

Een eindloos spel.... 't voltrekt zijn eeuwig wonder
Op de ééndre wijs en onverstoorbaar, zónder
Bekommering om wie 't aanschouwen moet.

O de één, een kind, blind van verrukkings tranen,
Met glanzen lach, wijl ginds in onverstane
Krimpende pijn een weerloos hart verbloedt.

Katwijk aan Zee.