Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 274]

Ik kan niet stil zijn,
door Z. Verstijnen.

Ik kàn niet stil zijn! Leg je handen,
leg bèi je handen bij m' n hart.
Het is zoo moe en zoo verlangend
- het is zoo hopeloos verward.

O, stil zijn dagen, die in neigen
naar nachten vouwen zacht zich dicht
en 's morgens ópen, éen ontvangen
en geven tegelijk, naar 't licht.

En stil zijn nachten, onbewogen
en toch doordrenkt van alle leed
van harten aan hun hart gebogen
als pijn, die in een glimlach gleed.

En stil zijn bloemen, die niet vragen -
die zonder wil en roerloos zijn, -
alleen maar 't eigen bloeien dragen - -
Ik kàn niet, kàn niet stil meer zijn!