Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 272]

Antwoord op een brief,
door Frits Tingen.

Nu wou ik dat ik zeggen kon,

Hoe wondervolle vreugd ik won
Om jou, om jou!
Jij hebt datzelfde mij gezegd,
En 't heeft zich in mij neergelegd:
Een lied van trouw.

Wel zijn wij beiden door het lot

In veler oog gestempeld tot
Misdeelden, wien
Het leven bood slechts bitterheid;
Maar liefde heeft ons hoog geleid,
Tot waar niet zien

Die velen, die te allen dag

Met dwaas vertoon van valsch gezag
Ons gadeslaan,
En ons beklagen om gemis
Dat ook ons dikwijls droevig is,
Doch niet verstaan
Wat Liefde's heiligheid vermag.

Zij hoonen met hun dom gepraat,

Zoolang het niet voorbij ons gaat,
Ons trotsche hart.
Ik wou dat ik hun zeggen kon
Hoe Liefde al ons leed verwon,
Ja, elke smart!

Nu wou ik, dat ik geven kon

Van wat wij putten uit die bron,
Mijn Lief, wij saam,
Aan allen die zoo droevig zijn,
Om iets te stillen van hun pijn,
In Liefde's naam!