Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 31

[p. 385]

Nachtelijk menuet,
door C. Tielrooy-de Gruyter.

Bij een tentoonstelling der pastels van Quentin de la Tour.

Uit de urnen van de maan glijden de glanzen
Met ruischingen van zilverbeken door de lucht,
Belichten door het raam de oude dansen
Der gestorvenen, gewekt door wiekgerucht.

Is het de glimlach van hun eeuw,
Die wekte hun doode gelaten?
Weer stuift de poeder, zacht als sneeuw,
Die in hun pruiken lag te slapen.

Daar neigt, met plechtige statie,
De markies de la Fonfouillouse
Het hoofd, met voorname gratie,
Naar de markiezin de la Caderouse.

Eén, twee,

Tournez.

[p. 386]

 

De zachte spotblik van la Camargo

 

Glijdt langs den wijzen d'Alembert;

 

Daar schuift de schichtige Rousseau

 

Naar Monsieur l'abbé de Saint-Hubert.

 

Eén, twee,

 

Tournez.

 

 

 

Monsieur l'abbé, fi donc! uw lippen

 

Spreken van Catherine la Dentellière...

 

Uw paradoxen, Diderot, verschrikken

 

De blanke Madame de Charrière!

 

Eén, twee.

 

Tournez.

 

 

 

Daar zie ik, naast koninginnen,

 

Een gepoederden koning gaan,

 

In de bleeke glanzen van de maan,

 

Als de oude spinetten zingen.

 

Eén, twee,

 

Tournez.

 

 

 

En zij dansen, zij dansen op 't geheim van hun lot,

 

Als fijn-porseleinen statuetten,

 

Het beweeg van de wiegende menuetten,

 

In hun lichtende oogen de schaduw van 't schavot.