Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 31

[p. 346]

De stad,
door N. Touwen.

Laag door de klamme atmosfeer der straten,
Waar menschen koortsig langs elkander gaan,
Golft zwaar en machtig in versnelde maten
De wond're melodie van het bestaan.

En uit het lijnenraadsel der gelaten
Vormt zich een oud en huiver-schoon verhaal,
Dat angstig spreekt van zwarte doodshoofdgaten
En zingt van liefde in ontroerde taal.

Maar in den avond, als de lichten schijnen,
Dan stijgt omhoog het tragisch-schoone lied,
Dat met de menschen eenmaal zal verdwijnen

En altijd juicht en klaagt om fel verdriet
En zacht-vibreerend, wen de lampen kwijnen
Als een nocturne langs de daken vliedt.