Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 31

[p. 248]

Droom,
door Hermance Löhnis.

Op 't nauwe plein, het hart van menschenvolle stad,
Temidden 't dringen en 't meedoogenlooze jagen,
Het hitsend-rellende lawaai van tram en wagen
Zag mijn droom 't bronzen beeld dat ik gegoten had:
Strijder. In 't paarsig licht der somberende dagen
Tegen den grauwen steen zwart-glanzend, regen-nat,
Stond hij, geweldig, hijgend, afgemat
En onverwonnen na ontelbare nederlagen.

Zijn kaken waren fel-verbeten, en geen pijn
Zou aan dien stuggen mond ooit klacht of kreet ontrukken.
Zijn mokervuisten balden. Zijn nek kon leeren bukken,
Toch, eeuwig zou zijn ziel onoverwonnen zijn.
Maar de oogen, in de smartelijk-gewelfde jukken
Smeekten om zachtheid, liefde, en eind'lijk medelijen.