Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 30

[p. 202]

Herinnering
door Jan v. Lumey.

- En het geviel in stillen voorjaarsnacht,
Dat ons der liefde zoetst geheim bekoorde:
Zij was een teeder maagdelijn onbedacht,
En ik een knaap, wiens beden zij verhoorde.

Wij hielden samen de geheime wacht
Der minnenden, bij murmelende akkoorden
Van linde en beek, en stille sterrenpracht;
En scheidden droevig, toen de morgen gloorde....

Sindsdien heb ik het leven doorgebrast,
Als een, die dorstig van een weinig drinken,
Onstuimig meer verlangt, en altijd smacht.

Maar soms nog, als de lente mij verrast,
Laat ik het moede hoofd op de armen zinken,
En denk met weemoed aan dien eenen nacht.