Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

De stilte
door H. Moulijn-Haitsma Mulier.

Hoog lag het breede donkerpaarsche pad,
Gevat in vlakken grijzen hardsteenrand,
Daarachter breidde zich het gele strand,
En dan de zee, een vloer van zilver, glad.

't Was alles hard en effen, recht en strak,
De lucht ijskoud, of ze doormidden brak. -

Toen keerde ik die wereld, tot ik had
Haar heel in mij in een warm gouden schijn,
Ik gaf mij haar tot zij m' in zich bezat:
Zoo drinkt kristal den gloed van edlen wijn.

En lachend liep ik weg van zachte zee,
Mijn beenen waadden door een milde lucht,
De lauwe luwte nam met mij de vlucht,
De paarsche weg liep vroolijk met mij mee.