Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

Ende sij hoorden de stemme des heeren
door Laurens van der Waals.

En mét den wind, die zacht voer door de blad'ren

hoorden zij de bedroefde stem des Heeren
als een bedauwde duif de koelte nad'ren,
en zich aan hunnen vlijmen angst bezeeren,
die hun niet anders meer liet dan de vlucht...

In 't diepst geboomt des hofs vergeefs verloren -

waar schaduwrijke schemer van het loover
het guldig hoofdhaar dempt en d'ijle sporen
van zonnelicht, die perlemoerig over
hun huid, ivorig wit, vloeien uit hooge lucht -

daar wachten zij, onwetend in hun vreezen

hoe als een schaduw zich de wind verheft,
tot als een vlam hel daaruit opgerezen
toornig Gods stem hun starre bangheid treft.