Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

[p. 132]

Vroege schaduw
door Laurens van der Waals.

Wij kunnen langer niet meer samen eenzaam zijn

den droom beminnen en den zoeten schroom der dingen

en blijven in den hof waar reeds de wilde wijn

de schaduwen schakeert met roode schemeringen.

De dag die durend blijft vervuld van het refrein,

het sluimerend refrein der moede mijmeringen,

was als een vijver die de schemerende lijn

der beelden hield vervaagd tot schoone weifelingen.

Maar nu de avond komt en uit zijn loom verlangen
een zoete angst ontwaakt en naar de koelte stijgt,

beseffen wij hoe in den naklank der gezangen

gelijk een ijle pijn een nieuw lied ligt gevangen,
dat suizend in ons leeft, dat bevend om ons zwijgt

en als een grijze schaduw in ons hart blijft hangen.