Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

[p. 210]

Princessenmummie,
door Edward B. Koster.

Dat zwart skelet, van windselen ontdaan,
Waaraan het uitgedroogde vleesch nog kleeft,
Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, -
Bedenkend het meedoogenloos vergaan
Van al wat ademt onder 't licht der maan, -
Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd
Het volle leven; wàt maar 't leven geeft
Heeft zij genoten in haar aardsch bestaan.

Zij was een schoonheid in haar gloriedagen,
Want waarom anders in haar tombe lagen
Het spiegeltje, de kam, het verfpalet?

Nu moet zij eeuwig in het duister wonen,
De trotsche dochter van de Pharaonen....
Of is haar ziel als ster bij Rē gezet?