Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 27

[p. 289]

Tastende toppen,
door J.J. Jiskoot.

I.

Zie, hoe een blinde gaat door grondelooze
spelonken van 't oneindelijke zwart:
hij hoort het bange bonken van zijn hart,
zijn treden schuifelen bij tusschenpooze.

Vol wantrouw tast gestaag de hand en mart
bij elken weerstand, stuitend met de brooze
verwonde toppen immer ruw en hard;
geen morgen daagt den eeuwig lichtelooze.

Zoo zoekt mijn ziel in hopen en met bangen
de vaste gronden van het wijd heelal
om daden en gedachten op te bouwen

en struikelt in zijn hunkerend verlangen
met elken tred, die nader voeren zal
het lichte weten en het blij vertrouwen.

[p. 290]

II.

Ik weet niet, wie dit al geschapen heeft
en perken stelde aan oneindigheid
waar ieder wezen zoekt de tastbaarheid
maar levenslang op twijfelingen zweeft.

Ik weet niet, of die Almachtschepper leeft
die ster aan zon en aard' aan wereld reit
die elk bewegen in zijn sporen leidt
en alle streven enge grenzen geeft.

Maar zoo hij zit in eeuwigheid ten troon,
wat is voor hem een tijdelijke schepping
van worden, sterven, komen en vergaan?

Zijn wij dan speelgoed van dien eenen zoon
der Tijdeloosheid - en wij wagen repping
van levensdoel en roeping in 't bestaan?