Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 25

[p. 480]

Dialoog
door P. Otten.

‘Verborgen lief, de diepe nacht

Is als een bed violen....

Nudat mijn hart de scheiding wacht

Blijft nu uw troost verholen?’ -

‘Hier ben ik, aan het hooge raam,

En buig mij, reikend, over.

Ik zie u niet, maar 'k hoor uw aem

Beneden 't lage loover.’ -

‘O klare lief, o zilv'ren roos

In nachte-stillen luister,

Alleenig bloeiend, wit en broos

Voor 't vierkant vensterduister’. -

‘O mocht mijn kleine bloei voorgoed

Uw dralend hart verblijen!

Uw zachte stem is droeve en zoet

Als geur van zoete meien.’ -

‘Laat nù uw stille woorden teer

Mijn vasten moed niet moeien.

Ik keere weer, mijn lief, wanneer

De nieuwe bloemen bloeien.’ -

[p. 481]

 

‘Hoe zal mijn hart zijn eenzaamheid

 

Zoo vele dagen dragen,

 

Onwetend, of de verre strijd

 

Mijn lief niet heeft verslagen?’ -

 

 

 

‘Een al te zeer ontijdig vier

 

Kiert tusschen de platanen....

 

De tuin wordt bleek. Ik moet van hier:

 

Reeds komt de maan mij manen.’ -

 

 

 

‘Daar gloren door het witte licht

 

Uw toegewende oogen....

 

O weer te zien uw zoet gezicht

 

En niet te houden mogen!’ -

 

 

 

‘Vaarwel! Uit verre meersche noodt

 

Het roepen der klaroenen.

 

Ik ben voor u of voor den dood,

 

Nog eer de lent' zal groenen.’ -

 

 

 

‘Vaarwel! Ik blijf in droeven druk,

 

Alleen en schamel achter,

 

Van schemerver, misschien geluk

 

Een weifelbange wachter.’