Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 22

[p. 448]

Verloren beeld
door P. Otten.

O vrouw, hoe heb ik ooit geloofd
Het vleiend lokken van uw monde,
Hoe heb ik in uw pralend hoofd
Mijn zoetst gepleegde heil gevonden?

Waar is het deinen van uw haar,
Het schijnen uwer gouden oogen?
- Lantaarnen voor mijn donker - Waàr
Van uwe borsten de eev'ne bogen?

Deez' avond heeft uw zwerfsche voet
- Nu tredend nacht-verlaten straten? -
Mij ongemerkt en zonder groet
In droefenis alleen gelaten.

Aan Sluimers bang doorpeinsden zoom
Zoek ik u weer - als een vergeten
Herinn'ring aan een verren droom,
Zoo vaag, en toch zoo klaar geweten.