Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 22

[p. 385]

Op een duin,
door P. Otten.

Wassenaarsche slag.

Ik lag te droomen in het zand.
Het rillend helm woei over mij.
Een kever zoemde⁀en was voorbij.
De branding ruischte aan 't lage strand.

Mijn hand was goud van avondzon;
Daarachter praalde 't diep azuur.
Hoe dat dit lichte ding zoo puur,
Mijn hand, mijzelve wezen kon!

Daar riep een mensch de stilte stuk
- Het was maar kort - ik keek niet op;
Ik lag maar op mijn duinetop,
En proefde het tevreê geluk

Van mijner wereld kleine kring:
Een lapje lucht, wat halmgedein,
Mijn hand zoo vreemd in gelen schijn,
Dat was mijn gansche mijmering.