Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 21

Liedje
door P. Otten.

Vaak verkondden droevige oogen,
Die in bang erbarmen schreiden,
Wreeden, ongewilden logen
Van gewaand en schijnbaar lijden.

En zoo vaak is lach bevonden
Masker van een dieper deernis....
Kind, wij kennen niet de stonden
Van onze⁀eigen vreugde⁀en treurnis.

Dàn heeft ons gestaag verlangen
Louter, schoon geluk gedronken,
Zoo der lippen blijde zangen
Met der ziel te zamen klonken.

Maar dat weten wij pas làter;
Vréugd was enkel van ons leven,
Wat in tijds verweerend water
Schoon en blinkend is gebleven.