Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 21

[p. 69]

Aan Sara Burgerhart
door Studiosus Melancholicus.

Vale verveling van dit leeg bestaan,
Van steeds maar staren boven doode boeken,
En waar 't niet is het lichte leven zoeken,
En nooit te kunnen zeggen: 'k ben voldaan!

Ik was van levensarmoe schier vergaan,
Toen plots uw licht mijn duister kwam bezoeken,
En 't wegscheen uit de diepst verscholen hoeken:
Gij joegt mij uit mijn somb're woon vandaan.

Mijn hart, dat altijd naar wat vreugde smacht,
Was blij verwonderd, toen gij het verscheen,
En lachtet al zijn dwaze smarten heen.
Ik dacht, daar kwam geen einde aan den nacht:
Nu weet ik heerlijk beter, want nu zijn
De nachten zelfs verlicht van uwen schijn.