Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 17

[p. 405]

Herfstbleekheid
door Jan Walch.

Hier sta ik hoog en stil in koelend windgebeef....

de weiden zijn ter zij, en Hollands groene dijken....

ik voel de wereld vaag en vager van mij wijken....

hoe vreemd en los van u weet ik nu dat ik zweef....

een wankle bleeke vlam, bezwijkend in het strijken

van onvermoeiden wind,... veeg, schemerig geleef....
vage melancholie is alles wat mij bleef....

o, mocht de wind mijn ziel verwaaie' in andre rijken!

verwaaien tot de rust van onbewust te wezen,

te deinen op den wind die strookt door al den tijd....

gedwee door 't wijde ruim van bleeke oneindigheid....

Ik wil nu rustig zijn, en wachten zonder vreezen

tot los ik worden ga van 't droevig-dwaas gepeins

dat leven heet... en ijl in eeuwigheden deins.

Nov. '06.