Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 17

[p. 41]

Aan Mevr. A. Noordewier.

θειότατον τὸ πτέροεν.

‘Het godlijkst is wat stijgt uit eigen aard,’

Dit zei de filosoof, die spiedde 't hippen

Van 't teeder vogelken, dat kwam beknippen

De vogelaar, hem kortend vlerk en vaart.

En wij, gebonden aan dees donkere aard,

Wij vlogen gaarn, maar ach! het blijft maar trippen

Van ons gekortwiekt wezen... zoo van lippen

Niet vlood wat toog ons hoog en hooger waart.

Dan drie-werf dank, dank drie-werf duizend keeren,

Wie, zelf gebonden door de donkre macht

Aan 't sterflijk leven, voedt heldinnen-kracht

Dat zij op-toog, op zacht onzichtbre vêeren

En god gelijk geluid wie anders zonk:

Nu heugt hem stond, dat englen-galm hem klonk.

Hein Boeken.