Verzen.
Door M. Rietberger.
Daar reet een lansknecht langs den wegh,
‘En soudt ghi wel willen mooi meisken segh,
Dat een lansknecht uw lieveken is?’
‘O gheerne, seidesi, lansknecht myn
So gheerne wil ic uw lieveken syn.’
Daar reet een ridder langs den wegh,
‘En wilt ghi mi schincken uw kleuren segh,
Ic ben er so hoghe baroen.’
‘O gheerne, seidesi, ridder myn,
So gheerne schinck ic die kleuren van myn.’
Daar reet een coopman langs den wegh,
‘Hout daer, mooi meisken dees keten swaer,
Dees vingerlinc root van gout.’
Hoe 't meisken bi hem op den paerde spranck,
Hoe loeghen si beyden, hoe blide si sanck,
Lief coopman out, lief coopman myn,
Noch 't avont wil ic uw vrouwken syn.
Riek God, wil mi helpen in smerte,
Hi isser so minlyc een man,
Ic 't peinzen niet laten en can,
Gewond ach so diep is mijn herte
Riek God, wil mi helpen in smerte!
Riek God, wil mi helpen in noot,
Hi wasser so minlyc een man,
Ic 't claghen niet laten en can,
Si staken met swaerden hem doot,
Riek God, wil mi helpen in noot.
Riek God, wil mi helpen in 't end,
Als 't kloksken so lude daar clinckt,
Het herteken myn mi ontsinckt,
Ic vlied er des werelds ellend.
Riek God, wil mi helpen in 't end.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd