Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 13

[p. 413]

Liedje van blijheid
door W. Graadt van Roggen.

Mijn lief woont in mijn droomen,

daar is haar blank paleis,

haar blank paleis van vrome

vereering, paradijs

van stilte, waar de boomen

rondóm, 'n zachte wijs

neurieën, zooals vrome

nonnen in kleine kluis.

Mijn lief droomt in mijn denken;

daar is haar kleine tuin,

waar oude boomen zenken

hun breede⁀en zware kruin,

en bloemen van herdenken

òp-bloeien tusschen 't puin

van idealen, brengen-

de zacht-droeve pijn.

[p. 414]

 

Onder die oude boomen

 

wier breede schaduw-schijn

 

néér-koelt in vloeing loome

 

gaat zwevende die pijn

 

onmerkbaar in droomen

 

weer over, die - té rein -

 

de menschen-wereld schromen

 

en licht als engelen zijn.

 

 

 

Tusschen die lichte engelen

 

mijn lief - alléén - zóó broos;

 

zoo véél bloem-klokjes bengelen

 

rond ééne bleeke roos,

 

dán neigen engelen vrome

 

tot 't klein kinderkijn...

 

Mijn lief woont in mijn droomen,

 

die licht als engelen zijn.