Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 13

[p. 72]

Lentestoet
Door Edward B. Koster.

In wijde wonderhallen van het woud
Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek.
Nu buigen blad en bloesem naar beneên
Om háár te spreiden luchte baldakijn,
Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor
Ten bosch in schrijdt, de lentekoningin.
Zij streelt het sterrenmos met lichten tred,
En toovert met haar oogen teed'ren glans
Op 't schuchter-wuivend lichtgroen blaadrenvolk,
En koost met zachte handen al wat sproot
Om 't woud te tooien bij haar ommegang.

Nu speelt blij-op de zilvermond'ge fluit,
En deunt de gallemvolle veldschalmei,
De citherzang vervult de zoele lucht,
Het luitgesuis zweeft zacht op zachten wind,
En 't klare zingen van de nimfenrei
Stijgt hoog op boven 't dommen van de trom;
Cymbaal en vedel voegen zich den zang
En luide zwelt de galm der boschmuziek,
Want voog'len mengen zich der nimfkapel,
En schallen wildzang in het wijde rond.

[p. 73]

 

Maar achter 't vreugdig spelen treedt zij aan,

 

Festoen-omhuld, in gouden pracht van haar,

 

Dat in een glanscascade nederrilt

 

Langs rug en schouders; en op 't schoone hoofd

 

Blinkt vonkeldiadeem van dauwbesprenkt,

 

Door zon tot vuur geslagen bloemenpraal.

 

Zij glimlacht blijde in 't bloeien om haar heen,

 

In kalme gratie schrijdt ze langzaam voort,

 

Geurwaad'mig, licht omspeeld door vlinderschaar,

 

En plotseling doorflitst een hel-wit licht

 

Als bliksemvonk het trillend-jonge woud,

 

Wanneer de zon haar jong-blank lichaam treft,

 

En dart'lend neerschampt langs haar naakte pracht.