Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 13

[p. 48]

Gedicht.
Door Jeannette Nijhuis.

Overmoed.

Laten ze wijs zijn en nuchter, de braven,

Kalm en bedachtzaam - gebogen, geboeid;

Wij willen aan 't bruischende leven ons laven,
Ons - 't stormende lot, en het vuur, dat verschroeit.

Oplaaien de vlammen, òpwaaien de winden -

Wij, jubelend vrij in de wijde landouw,

Wij kennen geen stelsels, die knellen en binden,
W' ontvlieden hun kerkers van kilheid en rouw.

Zwaar drukten de zerken, die doodden en bogen;

Wij wentelden af, met energische kracht.

Nu 't levende licht, na spelonken van logen.
Nu de vreugd en de vrijheid - de liefde, die lacht.

Laten ze 't schoone, dat opbloeit, begraven

Door wetten van steen, onder ijzren gebod -

Wij, dwazen, wij willen aan 't Leven ons laven,
Ons - 't laaiende vuur en het stormende lot.