Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 12

[p. 62]

Gedichten.
Door Johanna W. Bakker.

I.
Stem van mijn droefenis....

Stem van mijn droefenis

weet niet, wat zwijgen is,

weent, weent maar door....

weent met zoo vreemd geluid

boven mijn lachen uit,

weent door mijn vreugden heen -

niemand, die 't hooren kan.... ik alleen.

Menschen begrijpen 't niet,

vragen mij vreugdelied,

vragen maar door....

spreken van Levensmoed,

blijheid, door kracht gevoed!

maar onder allen geen

die mijn leed weten kan.... ik alleen.

Voor mijn Lief kan ik staan;

ziet mij verwonderd aan

schoon oogenpaar....

Word toch zoo vreemd te moê,

lach hem maar zachtjes toe....

In mij dat zacht geween -

Lieveken hoort 't niet.... ik alleen.

[p. 63]

II.
In lentenacht.

In lentenacht, in lentenacht

sloop Meiwind stil mijn venster binnen

en heeft mij zoete maar' gebracht,

dat nieuwe bloei weer wil beginnen.

In lentenacht, in lentenacht

meende⁀ik een fijnen geur te speuren....

Zonden mijn lelietjes in 't gras

hun teêre hoofdjes nú al beuren?

In lentenacht, in lentenacht

kwam manelicht naar binnen glijên.

Het scheen rondom in kalme pracht

en wekte weemoedsvol verblijên.

In lentenacht, in lentenacht

is Hemelvrede in mij gekomen. -

En toen ik, Lief, aan U gedacht,

heeft zacht mijn ziel uw ziel vernomen.