Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 12

[p. 324]

Gedichten
door Jeannette Nijhuis.

Stilte.

Nu, stil mijn Lief, heel stil zoo wil ik zijn,
Wil om mij veil'ges Liefde's cirkeling -
't Gewoel maakt moe - dan slaapt Herinnering,
Nu maakt haar stem uit diepe zieleschijn.

Eerst zacht gezang van zee in één refrein
Van doffe daling, hooger schittering.
Een lange harptoon, die in 't vèr verging,
Een golf, die brak - een schoonheid, enkel schijn.

Nu lacht mijn Liefde in teere lentepracht,
Lief, kus me zacht - bloemen verwelken snel,
En droomen beven voor den killen nacht
Als witte vlinders, nà hun zonnespel.

Het Leven doodt - Herinneringsstem angst snèl...
Nu stil, mijn Lief... en kus me zacht, héél zacht.

[p. 325]

Droomgeluk.

De boomen bottend tegen 't lage blauw
Van open Hemel - stralend zongebied -
Een verre vijver tintlend tusschen 't riet,
De blijde weiden glanzend nog van dauw...

Zoo gingen wij - want scheiding was er niet,
Mijn Lief en ik door goudene landauw...
Der steden weedom - ik gedacht het nauw;
Mijn vlugge voeten vloden 't menschverdriet.

Hoog steeg mijn ziel met 't leeuwerikgefluit,
Over de duistre, wreede wereld uit
Die mij wou kluistren op haar slavenbaan...

Gebenedijde door mijn Liefde en Kunst,
In 't vrije blij... verheerlijkt Godsbestaan
Met Godenlach om kleine menschengunst.

[p. 326]

Liefde.

Voel de streeling van mijn handen,
Voel de kussen van mijn mond,
Leg je armen om mij rond,
Lief we zijn in liefdeslanden.

‘Hoe je blikken mij omspanden,
Hoe je woordenmacht mij bond’
Streel mijn willig, welig blond -
Droom nu, Lief - van liefdeslanden.

Voel je niet mijn lippen branden,
Die je, zoekend, altijd vond?
Liefde gaat, geheimend rond.
Liefde goudt haar eeuwige banden.

‘Hoe jouw oogen mij doorvlamden,
Hoe je ziel mijn ziel verstond’
Weet je nog - dien zoeken stond?
Droom, mijn Lief - in liefdeslanden.