Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 12

[p. 124]

Meiliedje.
Door Jeannette Nijhuis.

Daar was eens 'n meiske, dat 'n liedeken spon,
Een licht, luchtig wijske - uit loutere zon.

Van zonnegestraal spon ze 't wondere lied
Die dradekens brooze, ze braken toch niet.

De windekens woeien in 't liedeken fijn,
De vlinderkens stoeiden in goudene schijn.

En zij weefde uit geuren van bloeiende Mei
Uit haar gloeiende kleuren, haar liedrenkleedij.

De Mei was gekomen, de Mei en de min
Nu groetten de boomen hun lentevorstin.

En in 't lied strooide Liefde ‘vergeet mij niet’ rond -
Een Hemel haar oogen - een Eden haar mond.

En wat jeugdig is danst op dat dartel festijn
Het meiske weeft vreugdig haar liedeken fijn.