Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 12

[p. 36]

nooit, nooit wordt klein anneke wakker.

[p. 37]

Klein Anneke.
Door M.H. van Leeuwen.

Klein Anneke was zoo onrustig:

Zij schreide den ganschen dag;

En Moeder vroeg angstig, vol vreeze:

‘Wat klein Anneke schelen mag?’

Zij zong haar wiegeliedje:

‘Slaap, slaap toch, mijn Liefje mijn Lust!’

En Anneke lachte tot Moetje,

En.... sliep na een wijle gerust.

Zij sliep. -

Daar dreunt raat'lend de donder.

Daar bliksemt een flikk'rende schicht;

‘O God, laat mijn Anneke slapen:

De slaap is zoo goed voor mijn wicht!’...

[p. 38]

 

De regen slaat klett'rend de ruiten; -

 

‘O, wierd zij niet wakker gemaakt!’

 

En, knielend bij 't wiegje: ‘Slaap rustig,

 

Mijn Liefje, je moedertje waakt.’

 

 

 

Het onweêr was afgedreven.

 

Hoe fleurig en groen is het blad!

 

De bloemekens geuren in 't ronde,

 

Verfrischt en verkwikt door het nat.

 

 

 

En nog bleef klein Anneke slapen: -

 

‘Haar slaap is wel vast en wel lang....

 

Zoo koud zijn die lipjes, die handjes....

 

En 't hart klopt de moeder zoo bang!

 

 

 

En nog bleef klein Anneke slapen,

 

Een lachje op het doodsbleek gezicht;

 

Nooit, nooit wordt klein Anneke wakker:

 

De slaap is zoo goed voor het wicht!