Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 11

[p. 571]

Twee sonnetten
Door Edward B. Koster.

Avondlaan.

'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het hout,
Geruisch van vogeltjes die huistoe gaan.

Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn luchte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hooge kruinen langgestrekte paân.

De zon is dalend; rustig-roode gloor
Glijdt sober-pralend langs de stammen door,
En doopt in vreemden gloed het avondwoud.

Een laatste rosse streeling, eer het licht,
Ten avonddood gedoemd, zacht-vallend zwicht,
Stil staat het bosch te staren, grijs en koud.

[p. 572]

Zomerbosch.

't Bosch is één luide zomerlustigheid,
Der voog'len wildzang relt er schallend door;
Waarheen 'k moog schrijden, oov'ral treft mijn oor
Een jubileering en een blij jolijt.

Zij maken zingzang voor den zomertijd,
En oef'nen zich in wisselkleurig koor;
Eén geeft den toon aan, zilver-zuiver; - hoor!
De nachtegaal, wiens galm door 't loover glijdt.

Gij, duizendstemmig woud, groen zangprieel,
Gij, wonder, vol van glans en melodie,
Vol schaduwlaaf'nis en muziekgestreel;

Gij veelbesnaarde harp, wier zoet geschal
De ziel doet gaan in lachte harmonie,
Laat mij u prijzen, prijzen boven àl!