Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 10

[p. 176]

Laatste dag.
Door Hélène Lapidoth-Swarth.

O blonde zee van blauwdoorwemeld koren!
O lila heuvels, die naar Droomland voeren!
Hoe kan uw mooi zóo diep mijn ziel ontroeren,
Die, lang, vervreemd, zich nooit meer liet bekoren?

Nu voel ik wreed den scheidensweemoed loeren,
Uit vijverzwart, waar tijdverweerde toren
En somber treurloof sluimren, als verloren
Geluk.... o hoor die droeve duiven koeren!

Den laatsten dag van dit mijn aardeleven,
Zal ik in 't leven louter schoonheid vinden?

Zal dan, uit wraaklust, wijl ik 't wil begeven,
't Verachte Zijn met waan mij de oogen blinden
En drukkend neer mijn ziel, die óp wil zweven,
Met weedom zwaar haar teedre vleugels binden?