Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 9

[p. 176]

Nirwana^*)
door Edward B. Koster.

De wijde lucht omgolv' me met haar stroom,
Dat ik vergeet' mijn zelf-geschapen lijden
In woeste werveling van kille droomen
Omklemd in vaste omvademing des winds!
Laat mij mijn adem mengen met de wolken,
Bewust'loos zwevend langs 't bewoog'ne zwerk
In ongewilde stuwing voorwaarts ijlend,
Verduist'rend zon en maan en sterrenlicht.
En als gestorven is àl wat bewoog
Dit rust'loos lichaam op zijn lijdenstocht
Door 't ruwe leven dat met bitt'ren smaad
Zijn arm kind pijnigt, schenkend lutt'le troost,
Een kleine bron in wijde woestenij,
Dan leg mij neder onder mossig gras,
Zoodat de boomen bloeien boven mij
En bloemen heerlijk geuren op mijn hoofd.
Zoo zal er vrede zijn en zielerust,
En rust van 't lichaam in de donkere aard',
Waar 't leven is gebannen eeuwiglijk.

1891.

*) Uit Tonen en Tinten, ter perse bij Seyler en Reddingius te Hilversum.