Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 8

[p. 274]

Zachte dagen.
Door Edward B. Koster.

O nu de dagen weer zoo licht zijn en zoo zoel,
Zoo zonnezoel, zoo zonnelicht, zoo rijk
Aan vreugd in welig boschgroen; nu de vlie
Bezaaid is met het gulle sprankelgoud;
Nu schaduwlanen koel
In kalmen schemer mijmervol
Zich allerwegen oop'nen; nu het riet
In fluisterbeving zoetlijk nijgt,
Den vijver waai'rend met zijn schucht're koelt',
De vijver zelf in roerloosheid gestrekt
Zijn lange waat'ren rekt,
Gesust door stille zomerzoelt';
Nu 't donk'rend luchtblauw in den avond prijkt
Met milden starrentooi,
En 't slepend gaan der nacht zijn ruim verrijkt
Met maneglans zoo innig-mooi;
Nu 't zeevlak geplaveid ligt als een straat
Van glinst'rend asphalt, -
Vlucht'ge blinking gaat
Er strijk'lings over; oov'ral waar zij valt
Schept zij een welbehagen -
O, in deez' schemernachten, lichte dagen,
Is 't leven me op de schoone wereld lief,
Vergetend in de zon mijn ongerief,
Zal 'k niet versagen.