Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 8

[p. 75]

Sonnetten.
Door Hélène Lapidoth-Swarth.

I.
Middagdaemon.

Uit zomerloom aroom van roode rozen
En zoetzoele' adem van heliotropen,
Zweeft, moe van honigzwelgen, stil door 't open
Gelaten venster, in de cel gekozen

Door de eedle Godgewijde maagd, die koopen
Gods vrede wil met werelds banden loozen,
De Middagdaemon, listigste aller boozen.
Op vlindervleuglen 't klooster ingeslopen.

Hij streelt haar reuk met teedre weeldegeuren,
Hij strookt haar wang met wulpsche bloemenluchten,
Verleidt haar oog met beeldenschoon en kleuren.

Hij vleit haar mond met smaak van vreemde vruchten,
bekoort haar oor met zangrig liefdetreuren....
O Middagdaemon! waar zal de arme u vluchten?

[p. 76]

II.
Larven.

O blonde Zonnemorgen met uw haren
Crocus-omkroond en geel als korengarven,
Verjaag de Donkren die mijn sponde omwaren,
O Dag! verlos mij van de zwarte Larven!

Uit vunzen nevel zwevende op moerassen,
Gluiperig sluipend door mijn ruitenspleten,
Mijn lucht verdervend als venijngewassen,
Komen ze in drommen om mijn vreugd te vreten.

O welke heks, die 'k hoonde in oude tijden,
Brouwde me een drank uit booze tooverkruiden
En zweept tot waanzin wild mijn dichterlijden,
Getergd door vreemde vormen en geluiden?

O geef mij, Dag, één crocusje uit uw lokken:
't Zal, rond mijn peluw, goede geesten lokken.

[p. 77]

III.
Lichtgestalten.

Zachtblanke lichtgestalten in uw kleederen
Van teederbleeke weefslen op satijnen
Gewadensleep, omwaasd van opalijnen
En paerelglansen, hóe zal 'k u verteederen?

Ik zag u komen, wijken en verdwijnen....
Vond ik geen lelie en geen vreemde vederen,
Zou niet uw vlucht mij tot den waan vernederen
Dat in mijn cel ik nooit uw gloor zag schijnen?

O leeg en kil nu ligt dezelfde kamer
Waar 'k u zag wandlen, wijzende op mijn boeken,
Of, vroom, mij makende in mijn kunst bekwamer.

Zwaar stapelt nu de schaduw in de hoeken
Tot grijnzende gedrochten zich.... O kwame er
Een van u allen veed'r of lelie zoeken!