Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 5

[p. 66]

Bij 't duin.
Door Vincent Loosjes.

De golven zoeken het blonde strand,
Den zoom van het wondere tooverland
Waarmee zich heur kracht wil meten.
De golven ploegen de vlakke kust,
Die aan den voet van de duinen rust
En spillen heur eeuwendurenden lust

Tot weten.

Het is een donker geheimenis
Dat achter heuv'len verborgen is
En spot met heur ijdel begeeren:
Ze rekken de kroezige koppen vooruit,
Rameien den zandmuur bij dondrend geluid,
Maar zien zich geslagen met luttelen buit

En keeren.

De golven dragen een groote smart
Om 't stil verzet dat heur woestheid tart,
Om rust die heur onrust blijft tergen.
Zij, reuzen op een onmeet'lijk gebied,
Het zeekasteel brekend als 't tengere riet,
Zij voelen bij 's aardrijks zegelied

Zich dwergen.

De golven keeren terug naar zee
En voeren een stille wanhoop mee:
't Mysterie is gebleven.
Troost u: een ander heerscher-geslacht
Heeft achter die duinen reeds eeuwen gesmacht
Naar licht in den duisteren raadselnacht

Van 't Leven.