Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 4

[p. 619]

Liedje.
Door G.H. Priem.

Hoe klapperde met zijn vlerken
Aan 't venster de lauwe wind:
Doe open, doe open, mijn schatje,
Doe open, mijn liefste kind.

En tusschen de bloemen verrijst er

Een kopje, matgoud omlijst,

Van dat goud, waarin het maantje

In een minzieken Mei-nacht rijst.

‘Goênavond,’ lacht ze guitig,
‘Goênavond, jou klapperaar,
Zeg, pas als 't je blieft een beetje
Op mijn bloeienden rozelaar.

Je bent er een wilde snuiter,

Die maar alle meisjes kust....

Mij-zelf kan 't zooveel niet verschelen,

Maar mijn rozelaar laat je met rust!’