Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 3



[pagina 424]

Tranen Lied. Door Pol de Mont. Als een frissche regen uit onweerswolk plots neerruischt tot zegen van land en volk, hier bloemen laaft en het gras begiet, ginds het bed hergraaft van den drogen vliet,
[pagina 425]
en houdt niet op vóor den laten nacht; - met iedren drop valt frischheid en kracht, - en ruischt maar voort tot den nacht, heel laat, tot elk beekje ten boord zij gevuld en verzaad, - zóo, somtijds, banen na dagen van smart, zich plotsling de tranen een weg uit het hart, en vloeien, vloeien, door niets gestremd, als bronnen, wier sproeien geen tijd zelfs dempt, en ruimen zich baan en verruimen het hart, - met elken traan vloeit leed en smart, - en vloeien stil aan tot den nacht, tot den nacht: iedere traan schenkt troost en kracht.