Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 3

[p. 426]

Van liefde.
Door G.H. Priem.

I.

Zijt gij de fee nu uit het sprookje,
Die droomrig langs den oever dwaalt?
Zijt gij de fee nu uit het sprookje?

Of zijt ge een vreemde bloem, ontlook je
In 't land door mystisch licht omstraald?
In 't zoete wonderland ontlook je?

Hoe klinkt uw lachje nog me in de ooren
Als 't luien van een zilvren schel,
Hoe klinkt uw lachje nog me in de ooren!

Ja, schalksche fee, je weet het wel
Dat ik mijn zielsrust heb verloren
Bij 't luien van die zilvren schel.

Ik ben voor slavernij geboren,
In kluisters van fluweelblank vel
Heb ik de vrijheid lang verloren.

II.

Uw hoofd leunde in uw handen,

Ik streelde uw wilde haar;

Geheimvol zag ik branden

Uw gitzwart oogenpaar.

Ik boog mij zacht voorover

Mijn mond zocht uwen mond......

O, schooner waart ge nimmer,

Als in deez' avondstond.

Maar wat ik sprak van liefde

Was slechts comediespel,

En dat gij mij bedroogt, dat,

Valsch kind, dat wist ik wel.

[p. 427]

III.

De paarden trappelden lustig,

‘Young lady’ en ‘marquis’......

Ik wil maar niet gelooven

Dat die droom geëindigd is.

Uw poppenvoetje rustte

Een wijl in mijne hand,

Gij dankte met een lachje

En noemde mij galant.

Voort ging het langs de duinen

En bosch en bruine hei,

In zachten draf gewiegeld

En lachend zij aan zij.

De paarden draafden lustig,

‘Young lady’ en ‘marquis’...

Ik wil maar niet gelooven

Dat die droom geëindigd is.