Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 2

[p. 107]

Op de speelplaats.
Door J.R. Arnold.

In groepjes, bij 't uitgaan der schole,

Staan eenigen buiten 't gedrang;

Ze blijven het middaguur over;

De reize naar huis is zoo lang.

Daar komen ze als gretige musschen

Ter speelplaats naar 't bankje gesneld.

Van neeg'nen tot twaalven maakt hongrig,

Hoe mooi ook de meester vertelt;

Hoe mooi ook van koning Wies'wittel,

Van goed zijn voor 't schuldlooze dier.

In 't zonnetje lekkertjes keuvlen

En eten, dat's ook een pleizier.

En ze eten met smaak en genoegen

De vruchten van zorgen en zweet.

Hun hartje van schrale verdiensten,

Van moeders bekomm'ring niet weet.

[p. 108]

 

Daar hapt er al een in zijn tweede,

 

Voorzeker in 't eten een baas.

 

Een bleekneusje monstert zijn zakje

 

En zegt tot zijn buurvrouw: ‘'k Heb kaas!

 

 

 

Hij laat haar zijn elleboog kijken,

 

Als buurvrouw de kaas wordt gewaar;

 

En 't vrouwtje put troost uit heur kruimels

 

Bij buurmans zelfzuchtig gebaar.

 

 

 

De man met de kaas mag er wezen:

 

Hij leert er, dat is een pleizier!

 

Wat schreef hij weer netjes deez' morgen

 

Van goed zijn voor mensch en voor dier!

 

 

 

Daar nadert hem 't hondje van meester.

 

Hij dreigt er het beest met een' schop.

 

Dan schudt hij 't geledigde zakje

 

Met d'uitroep: ‘Daar, zie-je? 't is op!’

 

 

 

Het hondje gaat kwisplend de rij langs,

 

En zit er al hunkerend neer.

 

Een aait het, een trekt het, een paait het

 

Recht vriendlijk: ‘Een' anderen keer!’

 

 

 

En éen lispelt zoetjes: ‘Wies'wittel.’

 

Zij neemt er het beesje op heur schoot;

 

Daar steekt zij het snoetje naar voren

 

En voert er den hond van haar brood.

 

 

 

De kleuters zijn allen aan 't dartlen;

 

Al snufflend loopt ginder de hond;

 

En meester, hij denkt aan den zaaier

 

En 't zaad op verschillenden grond.