Droom en Daad. Jaargang 2

[p. 41]

Zondagmiddag-schouwing
door H. Baart de la Faille-Wichers Hoeth

'k Mag even stille staan -
De Zondag raakt mij aan,
Een verre stem daarbuiten,
Onzeker; door de ruiten
Glijdt voorjaarszon.
Ik wou, ik kon
Dien vreemden glans bewaren,
In later uur nog staren
In God's Geheimenis,
Ontdaan van droefenis.

Soms geven simple dingen je dat schouwende gevoel:
Een late vogel in den vroegen nacht,
Een jonge dood' in paarse-bloemen pracht,
Een jublend koor in grijze catedraal,
Een licht dat uitwaait in een bruiloftszaal,
Een kinderlachen in een herfstig bosch,
Een lieve tred verstervend tusschen 't mos.

En zacht roert 't leven aan je warme ziel...
En je kijkt om... waar d'eerste schemer viel......

De voorjaarskilte wordt nog schaars verwarmd
Door flauwe stralen... In zon-gearmd
Zie 'k menschen gaan.
Zij kijken - staan
en zwijgen -
Jonge twijgen
Aan d'ouden boom zijn wazig groen -
'k Hoor lieve woordjes, 't spelen om een zoen,
'k Zie buigen over 't wagentje. Wie kust
Zooals jong moedertje op Zondag kust?

[p. 42]

 

De wind gaat waaien om het goud-verlichte raam,

 

De wielen van het wagentje hoor 'k sneller gaan.

 

 

 

Zie je dat ventje aan den zonnekant -

 

Zijn kinderbijbel in de kleine hand? -

 

De Zondagschool is uit. Hij lacht

 

En neuriet voor zich heen - blij zacht.

 

 

 

Een dof getoeter - en een auto gaat,

 

't Klinkt anders door die droom-vervulde straat

 

Dan in de week. -

 

 

 

'k Wacht op het luiden voor de avondkerk -

 

En wachtend ligt het stadje zonder werk.

London, April 1923.