Droom en Daad. Jaargang 1

Onze bijlage aant.

In sprookjes komt men wel eens varkenshoeders tegen die het door hun grappen, hun slimheid of ook wel hun onnoozelheid, tot schoonzoon van een ouden koning brengen en lang en gelukkig leven met hun veroverde prinses en de helft van het rijk. Maar het werkelijke leven is soms welbeschouwd nog sprookjesachtiger. Ziet maar eens naar Giovanni Segantini, die, geboren (in 1858) in het kleine Ilaliaansche dorpje Arco als kind vàn arme boeren, na den vroegtijdigen tijd zijner ouders in vreemden dienst de varkens moest hoeden, en die toch zelf koning werd. Eerst in het groote, vrije, rijk der natuur, dat hij, al hoedende de varkens van zijn meester, steeds dieper leerde kennen, bewonderen en liefhebben. Daarna in het rijk der kunst. Nadat zijn talent voor teekenen ontdekt was, werd hij, gesteund door beschermers, een poosje aan de Academie te Milaan opgeleid; maar al spoedig koos hij zijn eigen weg en ontwikkelde hij zich verder zelfstandig. Een groot schilder werd hij, die prachtige stukken heeft geschilderd, realistisch, symbolisch en later ook impressionistisch. Maar in zijn schilderingen van het eenvoudige boerenleven voelt men altijd weer de ontroering van den kleinen varkenshoeder om de schoonheid dier natuur waarmede hij zoo innig vertrouwd was. Een van zijn mooiste stukken is ‘Ave Maria’, dat op de tentoonstelling van 1883 te Amsterdam werd bekroond. Segantini stierf in 1899, hij heeft dus niet zoo lang in zijn koninkrijk geheerscht als het sprookje eigenlijk vereischt.

N.v.S.