Droom en Daad. Jaargang 1

[p. 10]

Levensweg
door Tony de Ridder

God droeg het Leven ons in handen...
En wij bevinden ons op weg,
Langs wijder hemel, vreemder landen
Te gaan voorbij de verste heg
Door lentezon en wintermisten
Langsheen paars-nevelend verschiet;
Wij, die den Roep te volgen wisten
Beluistrend 't stille Levenslied,

Wij mòeten gaan - mògen niet wachten.
Onze aandacht trouw en ongestoord.
Sterk is de liefde al wijken krachten,
Wij weiflen niet - wij moeten voort.
Als onze voet den Weg mag treden,
Die ombuigt naar den hoogsten top,
Als 't leven werd: verstild in vrede
Bewust te gaan den sneeuwberg op,

Dan draagt ons naar den einder-vrede
De weg door 't blauw en langs den tijd,
Droomen van toekomst... van verleden...
Houdt mild omvat Gods eeuwigheid.

Zacht drijft de spanning van het leven
Langs harden, witten Weg ons, dicht
Aaneen - naar Doel gegeven...
Aan d'einder wacht een stil, klein Licht.