Droom en Daad. Jaargang 1

[p. 2]

Ons doel
door C.M. van Hille-Gaerthe

Wanneer er een nieuw blad of tijdschrift wordt opgericht en de Redactie in het begin verklaart, waaróm ze tot de oprichting gekomen is, dan zal die verklaring in den regel een soort rechtvaardiging inhouden, dat bij de vele bestaande bladen wéér een blad gevoegd is.

Dat behoeven wij niet te doen. Wij gaan hier niet iets toevoegen aan een overvloed; we hopen, integendeel, iets af te doen aan een tekort.

Want er is een tekort aan lectuur voor de jonge meisjes.

Er is zeker veel moois en goeds voor groote kinderen geschreven, dat jonge meisjes ook nog zullen genieten en er is heel veel in den boekenschat van de volwassenen, dat jonge meisjes ook reeds als kostelijk goed kunnen waardeeren, maar speciaal geschreven voor hen - voor hen, die geen kinderen meer en nog niet volwassen zijn - is er weinig.

‘Weet u, wat het is?’ zei me eens een van haar. ‘In de boeken, die voor òns geschreven zijn, wordt bijna altijd zooveel gepraat en zoo weinig gedacht. En eigenlijk dènk je zooveel.’

In dit nieuwe tijdschrift hopen we te geven: datgene, waarover het jonge meisje denkt - of misschien nog niet denkt.

Uit de veelheid, die het leven te bieden heeft, zouden we willen kiezen, dat wat dienen kan tot levensverrijking.

De jonge-meisjes-jaren zijn de jaren van voorbereiding. Waartoe? Dat zal niemand met zekerheid kunnen zeggen. Het kan zijn, dat het meisje haar toekomst voor zich ziet als verpleegster, als onderwijzeres, als dokter, als modiste, als winkeljuffrouw, als kantoorbediende, als typiste, als huishoudster, als echtgenoote, als moeder... Er zullen er zijn, die het voorrecht hebben na haar schooltijd te mogen werken in de richting, die zij gekozen hebben; en anderen zullen nood-gedwongen of uit vrijen wil dadelijk na de schooljaren hun taak hebben te aanvaarden.

Tot ieder, die een taak op zich genomen heeft, komt het leven met deze onuitgesproken vragen: Wat zijn uw daden, wat zijn uw droomen?

Over dat, wat de daad bevorderen kan, willen we in dit tijdschrift spreken: Over de verschillende wegen, die openstaan voor de meisjes; niet alleen over het werk, dat gedaan kan worden, maar ook over de beteekenis, die het verschillende werk kan hebben in het leven van de vrouw.

[p. 3]

Over het tehuis: over het ouderlijk huis, waar het meisje nog behoort; over het huis of de inrichting, waar zij tijdelijk haar intrek genomen heeft.

Over dat, wat elke vrouw dient te weten van gezondheidsleer, omdat de vervulling van haar taak voor een deel afhankelijk is van de gezondheid van haar lichaam. Over den zegen van den arbeid, over het voorrecht werkzaam te mogen zijn.

De wereld heeft de werkzame, jonge menschen zoo noodig, in dezen tijd, maar de wereld heeft ook noodig de zuivere droomen - niet de soezerijen, maar de droomen, die dikwijls het uitgangspunt zijn van de plannen, leidende tot de daad.

Het zijn de droomen, die glans geven aan het leven, ook waar het zwaar en eentonig lijkt. In de droomen dragen wij onze herinneringen mee aan een boek, een schilderij, aan een lied, een gedicht, aan een enkel woord dat ons niet loslaat. Van dit alles willen we iets geven in dit tijdschrift.

We noemen geen leeftijd in cijfers voor de eventueele lezeressen, want een cijfer is maar een dood ding en we hopen te geven, dat, wat de levende ziel van het meisje behoeft.

En het kon wel zijn, dat wie volgens haar leeftijds-cijfer nog tot de groote ‘kinderen’ gerekend wordt, in dit tijdschrift iets vindt tot haar vreugde en kracht en dat zij, die naar haar werk al gerekend wordt tot de volwassenen, zich toch niet in alle opzichten onder ‘de groote menschen’ thuis gevoelt, dat de problemen in dit blad besproken nog háár problemen zijn, dat wat hier geboden wordt aan wijsheid, kunst en levensvreugde nog weerklank vindt in haar jong-gebleven hart.

* _* *

Mevrouw Midderigh-Bokhorst heeft in het ontwerp van den band de bedoeling van het tijdschrift weergegeven.

In de bloemen vinden we het symbool van 't levens schoonheid, in het boek 't symbool van 's levens geestelijken rijkdom.

Het meisje rijst op uit haar zittende houding. Terwijl ze zich stil en gelukkig had laten inspinnen door haar droomen, is dóór den droom het verlangen gewekt tot de daad. Dit wordt uitgedrukt door de houding, door het opgeheven hoofd en het schouwen in de verte. Het wapperend manteltje verhoogt die uitdrukking van beweging, van geestelijke en lichamelijke actie.

De lijnen achter het meisje verbeelden wolken en zonnestralen, symbool van het wisselvallige leven, dat het meisje moedig en bereid tegemoet gaat.