De drie kemphaantjes

Een nieuw lied.

Op een bekende wys.

1
Wat zoete vreugd,
In myne Jeugd,
Wat zoetigheid heeft men ontfange,
Wat een plysier,
Gevoel ik hier,
Ik leef gerust in menig dangier,
Ik heb getrouwd een zoeten maagd,
Die my wederliefde draagt,
Dat zoete kind,
Myn zeer wel bezint,
Zy zal altoos van my zyn bemind.

2
Wy zyn gepaard,
In min vergaard,
Niet om ’t gelt, maar om ’t goet leven,
Wat ons ontmoet,
’t Zy zuur of zoet,
Wy zyn contant, behouden ook moet,
Want de Schepper die daar leeft,
Yder een zyn voedsel geeft,

[p. 90]

 

Die maar betrout

 

En niet verstout,

 

Zal altoos hebben zyn onderhoud.

 

 

 

3

 

Myn kinders teer

 

Die van den Heer,

 

Ons door zyn gunste zyn gegeeven,

 

Uit liefde zoet,

 

Zy worden gevoet,

 

Sy hebbe al haar behoed,

 

Al gaan zy niet in het spaans gedost,

 

Dog zy hebbe ook de kost,

 

Van tyd tot tyd,

 

Syn wy verblyd,

 

Wy Voeden ons uit liefde en vlyd.

 

 

 

4

 

Hoe meerder gewin,

 

Hoe meerder min,

 

Hoe meerder kinders, hoe meerder liefde

 

God zorgt ook mee;

 

Gelyk hy dee,

 

Eertyds in Cana in Galilee,

 

Wat is ’er grooter vreugde zoet,

 

Als te zien u vlees en bloed,

 

Opgroeije schoon,

 

Voor Godes throon,

 

Die ons daar voor zal geven loon.