De drie kemphaantjes


De lof der vryheid zingende ongeveinst. Op een fraaije wys. DIe weldoet smaekt alleen ’t zoet? van waere vrolykheid, die zig in ramp en tegenspoet? Geduldig zig verblyd, Syn reine wandel is een schilt Waer op de bitse nyt haer gifte pyle vrugteloos spilt,
[pagina 58]
Als zy haer glans verspreit? dus is de pligt van ieder een, Weldoen en wel te vreen. 2 Gelyk de koesterende zon? die de oorspronk is van ’t ligt! Zoo is ’t weldoen ook een bron, vooral ons broedere pligt! Gelyk de zon aen plant en boom, En velt zyn zeege geeft? Zo is ’t weldoen ook een stroom, van zege voortgestreeft! Dat alwaer hy zig werkzaem toont ’t weldoen het meest beloont. 3 Gelukkig dan die broederschap, die deze sinspreuk eert? Want daer de deugt van trap tot trap, het ons ook dagelyks leert! Zy haet geveinsde vlyjery? Maer mint getrouwigheid, Opregte vrientschap kiest haer zy! Zy haet altoos ’t vals gevly; dus weest getrouw aenhoort en ziet? En zwygt al wat geschiet.