De drie kemphaantjes

Op de vreede geteekend en volkomen tot stand gebragt te Parys, op den 5. september 1783. tusschen de 5 oorlogende mogendheden.

Stem: Van pere le roi.

Weest nu al verblyd,
Want hoop van goede tyd,
Is nu voor de deur,
Tot welvaart en faveur,
Zo men hoort al om,
Door het Kristendom,
Dat de Vrede klaar,
Staet getekent openbaar,
Tot ’t welzyn van het Landt,
Roept vivat t’allen kant.

2 De Staten van Holland,
Als ook meede van Vrieslant,
En Prins Willem mee,
Heeft geteekent ook de Vreê,
Al met Engeland,
Uyt liefde constant;
En ook Vrankryk,

[p. 49]

 

Met den Keyser van gelyk:

 

Al die leeft is nu verblyd,

 

Met de zoeten tyd.

 

 

 

3 Weest nu bly van geest,

 

Jonk en Oud al om het meest,

 

Ieder monarch die zegt,

 

Dat de tyden zyn te slegt,

 

Voor de Ambagsman,

 

Die niet winnen kan,

 

Dat de Koopmanschap,

 

Weent tot de hoogsten trap,

 

Moet herleven t’allen kant,

 

Tot welzyn van het Land.

 

 

 

4 Hoord de wysheit al,

 

Van de Vorsten in ’t getal;

 

Zy zeggen dat de Zon,

 

En haar straalen als een bron,

 

Vloeyen overal,

 

Op het Aardsche dal,

 

Door bevel van God,

 

En uit kragt van zyn gebod,

 

Moet verligten allen mensch,

 

Naar onze troost en wensch.

 

 

 

5 Ook de woeste Zee,

 

Met haar Klippen, Rots en Ree,

 

En haar havens zoet,

 

Waar door wy worde gevoet;

 

Zegge zy met vlyt,

 

Moet zyn in vryheit,

 

Het is God die leeft,

 

Die het al geschapen heeft,

 

Voor de menschen overal,

 

Die zyn op ’t aardsche dal.

 

 

 

6 Goed en vrugten fyn,

[p. 50]

 

Die in ’t Noord en Westen zyn,

 

In Oost-Indiënland,

 

Spanje, Vrankryk t’allen kant,

 

Zullen abondant,

 

Komen in dit Lant,

 

Al door hun bevel,

 

Met de reden wonder wel,

 

Dan het is van God naar wens,

 

Geschape voor den Mens.

 

 

 

7 Weest nu al verheugt,

 

En dankt God met volle vreugt,

 

En drinkt nu de Santée,

 

Op dat ’t nu is peys en Vreê,

 

Dat met alle mensch,

 

En ook naar hun wensch,

 

Rake mag uit noot,

 

Om te kome aan zyn broot,

 

En God gaf het deze togt,

 

Dat het lang duren mogt,

 

En neem nu myn afscheid,

 

Met groote dankbaarheid.