De drie kemphaantjes

De beklaagende minnaar.

Op een aangenaame wys.

1
Adieu dan Vaderland en vrinden
Ik moet na zee,
Adieu zoet lief die ik beminden;
Die ik met lust
Soo dikmaals heb gekust.

2
Ik weet Jongmans u soete woorden,
U lief gelaat,
Die een jonge Maagd haar hart bekoorden,
Ik blyf in getraan,
Gy moet na Indiaan.

3
Ach Ach hoe zuur valt my dit scheiden
Dat ik van u,

[p. 23]

 

Van myn waarde zielsvoogdes moet leiden,

 

Hemel wat verdriet,

 

Ik moet en ik kan niet.

 

 

 

4

 

Daarom minnaar houd op van klaagen,

 

’k Weet dat gy moet

 

Op de Zee u jong leven waagen,

 

Denkt ’t woord van myn,

 

God zal u Trooster zyn.

 

 

 

5

 

Gy zyt de schoonste Lief op de aarde,

 

Myn waarde Pand,

 

Wy zulle samen Trouw aanvaarde,

 

Zoo dra ik kom aan ’t Land,

 

Houd u dog maar constant.

 

 

 

6

 

ô minnaar wilt dog niet treurig weezen

 

Blyft myn getrouw,

 

Daar voor zal ik dood nog baaren vree-

 

zen, ’k Geef myn regter hand

 

Myn bloed voor u te pand.

 

 

 

7

 

Ik zal het jawoord wel onthouwen,

 

Myn lieve Lam,

 

Wy zullen met elkander trouwen.

 

’k Heb n handschrift zoet,

 

Geschreeven met myn bloed.

 

 

 

8

 

Adieu zoet Lief myn uitgeleezen,

 

Voor ’t laast vaerwel,

 

ô schrik om u ben ik vol vreezen,

 

Voor ’t laatst vaarwel,

 

Adieu schoon Isabel

[p. 24]

 

9

 

Nog eens een kusje voor het leste

 

Bewaar u blom,

 

Dat is voor u het allerbeste,

 

Bewaar uw blom,

 

Tot dat ik weder kom.