Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 155

[p. 5]

Saskia de Coster
BOTS (STOP)

Al twee keer heeft ze
de aandacht gevestigd
op de beginzin al twee keer
de aandacht op de schaterlach bij aanvang
de schittering van de tanden bij zo'n lach.
Het doet haar denken aan een spookhuis.
Niet dat ze ooit heeft geloofd
in witte spoken in een dansend huis.
Toch dringt het zich op
het beeld van het huis van het spook
het huis dat als een beginzin
voorbij je oog vloog.

[p. 6]

 

Ziezo.

 

Vier benen

 

onder een bed.

 

Wij slapen.

 

Hebben een zwarte ballon opgelaten

 

in de donkere kamer.

 

Hebben geroepen

 

maar er was niets te horen.

 

Zijn de berg op gelopen

 

sloten de rits

 

van de maan

 

kochten een kaart

 

vergaten die daar

 

botsten tegen de bumper op

 

vonden

 

de beste wereld

 

konden het

 

eindelijk

 

aankijken.

[p. 7]

 

Zeg op tijd

 

iets verstandigs.

 

Het zal u helpen.

 

Ga naar buiten

 

stop uw hoofd in een kuil

 

en roep de aardwormen

 

ondergronds naar de voordeur.

 

Ze keren hun matten om

 

terwijl het gebeurt.

 

 

 

Hier loopt een kindje dat op u lijkt.

 

Het kijkt geboeid naar binnen

 

terwijl de deksels lichten.

 

Men zal het

 

aan de autoriteiten overhandigen.

[p. 8]

 

De angst

 

dat het in de herhaling

 

blijft hangen.

 

De angst

 

dat het wegkijkt en verdrinkt.

 

Dat het ooit

 

naar dingen heeft opgekeken

 

waar het nu op neerkijkt.

 

Dat het ooit

 

op zijn tenen heeft gestaan

 

armen uitgestrekt naar jou.

 

Dat het nu

 

op ooghoogte gekomen

 

zal binnenstappen in je hoofd.

[p. 9]

 

Het maakte je wegwijs

 

In dun glas, evil boys,

 

scheermesjes in sneeuwballen

 

tegen je hoofd.

 

Maar het volgde nooit.

 

Je liep over gras

 

netels virussen.

 

Een iPod verbond je oren.

 

Je keek achterom, of het volgde.

 

Je dacht aan een man met handschoenen

 

en een man zonder handschoenen.

 

Het volgde nooit. Het was er.

 

Je trok alle handschoenen over elkaar aan.

 

Het koude water ging door je lichaam.

 

Je bent zo groot geworden.