Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 150

[p. 791]

David Van Reybrouck
Hittegolf 2

1.

ben je bereid te bloeden
met je huid van berkenhout
en je wervels aan de muur?

kan je nog splijten
tot houtskool en nacht
nu haar bed als een netel
een lucifer wacht?

hoe je stapels laat staan
en pakhuizen ontziet
hoe je met één veeg niet
het nachtkastje wreekt

wij verstaan dit niet
windstil is de zomer
en slapeloos het gloren
was de winter dan een ander gewas?

een hotelkamer
een plein vol plassen
spijt, even
onmisbaar als het ontbijt

[p. 792]

2.

met een hemd dat men aansnoert achter het hoofd
met een vuistslag die er geen was
met de hengsels van je haar
de gifbeker van je mond

met je blinde lippen die dronken
met je tong die sloop
uit de holtes van je wang
met kersen van zout

met mijn almacht
en mijn onvermogen
zien wou ik hoe je kroop
krijsen in je doofstomme keel

een prop ben ik gekauwd papier
lawinegevaar een vel dat scheurt

[p. 793]

3.

of je gehaakte huid
over je marmeren lijf
je branding je kiezelstrand
je schuimkoppen mijn relingdwang

geen roeispaan die ons tegenhoudt
ik stap naar je toe
met zakken vol stenen
en dichtgestikte mouwen

ik bevrijd je van je touwen
bijt doorheen je vlees
ik fluister in röntgen
en klauw mijn tongpunt hees

hoor hoe ik je aarde pel
hoe je knarst als selder
hoe de stenen bellen blazen
wanneer ik bodemwaarts -

[p. 794]

4.

en kastanjes en erfgoed
en schandalen en druppels

en perziken, muskaatnoot
en seconden of brons

bres na bres slaat gij in mijn vel
uw ogen bedekt met mijn lijf

in vogelvlucht zie ik
uw lippen glimmen

klatert het zaad
uw buik wordt een veld

gij schreeuwt een naam

ik wend de blik
en strooi pamfletten over uw borst

[p. 795]

5.

wij boorden een melkweg in een eierschaal
en slepen de schelp tot een barst
deze huid werd gegalvaniseerd
het meeste leek kleurvast

[p. 796]

6.

wat voor mes vilt nu jouw duim?
in welke taal hou jij mijn mond?
in welke zaal vergeet jij ons?
in wat voor duisternis?

ik voer niets nog in mijn schil
niets dan klei en veenlijken
ik ben alleen maar repen
waarlangs de vliegen kruipen

[p. 797]

7.

wek me weer voordat ik kom
woel zachtjes in mijn slaap
wees weer water, schelp en lamp
doe net alsof je wel bestaat

(buiten stort de dag zich uit
en hoort men bezems vegen
buiten wachten witte laarzen
om dode vissen weg te dragen)